|
|
|
|
| Zo slechts als editie zes
was, zo goed was het zevende London Calling festival. Optredende bands
als Catatonia en Placebo
waren nog relatief onbekend ten tijde van deze editie, maar zijn inmiddels
doorgestoten naar de top van de Britse pop. Dat wil overigens niet zeggen
dat hun optredens daarmee ook legendarisch geworden zijn, in tegendeel.
Catatonia was niet echt opvallend, zangeres Cerys is inmiddels een sexsymbool
geworden maar ook daarvan was nog niet veel te merken. Placebo trad op
om een uur of twee ´s nachts, toen het publiek al de hele avond bandjes
had moeten kijken. Misschien ook daarom dat ze niet al te veel indruk hebben
gemaakt. Een warm bed was op dat moment voor de meeste toeschouwers even
aantrekkelijker dan weer zo´n nieuw bandje. Soms zijn er op London
Calling optredens die geweldig zijn, van bands die dat eigenlijk toch niet
blijken te zijn. The Gyres is zo´n band.
Het geluid tijdens hun optreden in de grote zaal stond keihard met lekker
veel galm. Als je een beetje je ogen dichtkneep leek het net alsof Oasis
zelf weer terug was in de Paradiso. Van de Gyres hebben we verder weinig
meer gehoord. Ook Elcka gaf een leuk optreden,
met een geluid dat wel wat van Pulp weghad.
© Choller |